De eenige afleiding is de maandelijksche aankomst en het vertrek van
de stoomboot uit Sydney, wanneer iedereen op de kade zich vertoont
en onbekenden toewuift met een naïeveteit, die op de verveling in
de plaats een helder licht werpt. Het was een druilerige regendag,
toen wij wegvoeren. Mismoedig stonden de passagiers op het natte dek
en keken toe, hoe de lading werd verpakt, die bestond uit deelen van
uit elkaâr genomen huizen, oude spoorrails, kisten met ingemaakte
levensmiddelen, paarden, prikkeldraad, enz. Het vertrek werd van den
middag tot den avond verschoven; de blanke passagiers, kolonisten,
soldaten, kooplieden, werden ongeduldig; maar de inboorlingen trokken
er zich niets van aan. Voor hen beteekent tijd niets; ze sloegen hun
dekens om in een droog hoekje en bleven rustig zitten droomen.
